Daar waar in Nederland opleiders klagen dat de interesse voor een cursus voor het klein vaarbewijs tanende is, lijkt in België het omgekeerde aan de hand. De landelijke examens voor het Belgisch Stuurbrevet breken daar record na record wat betreft aantal deelnemers en ook meer en meer houders van het Stuurbrevet vragen het internationaal vaarbewijs ICC aan.
Ongetwijfeld komt dat ook omdat het bestaande stuurbrevet straks vervangen wordt voor een nieuw diploma dat net als in Nederland ook vaarbewijs zal heten. De "onzekerheid" over dit nieuwe vaarbewijs maakt wellicht dat mensen nog snel het vertrouwde stuurbrevet willen halen. Wat waarschijnlijk ook meespeelt is dat het in Belgie nog maar sinds een paar jaar mogelijk is een ICC te krijgen na het behalen van het Stuurbrevet. Dit heeft het stuurbrevet opnieuw in de schijnwerpers geplaatst en die zuiderburen die voor het ICC vaak examen deden in Nederland, kunnen dat nu dus ook in het eigen land doen.
Wat nog een rol speelt is dat er in België slechts een beperkt aantal opleiders actief is dat opleidt voor het stuurbrevet. En omdat deze opleiders straks in aanmerking willen komen voor de officiële erkenning als opleider en examinator voor het nieuwe Belgische vaarbewijs, zijn deze opleiders zeer serieus met hun vak bezig en bieden dus de kwaliteit die de cursist vraagt.
In Nederland bestaat er geen erkenning van opleiders voor het klein vaarbewijs en iedereen mag in principe dus een cursus of opleiding aanbieden. Dat leidt niet alleen tot een relatief groot aantal opleidingen en opleiders (ongeveer 700), waarvan er veel "het er bij doen". En daardoor ook tot grote verschillen in kwaliteit.
Daarom lijkt het mij tijd voor meer transparantie welke opleiders en welke cursussen in Nederland waar voor hun geld bieden. Hiervoor zijn twee zaken nodig. Een soort van AD Oliebollentest, maar dan voor vaarscholen, cursussen en opleiders voor het klein vaarbewijs.. Belangrijk is dat deze test onafhankelijk is en de resultaten controleerbaar zijn. Examenorganisatie Vamex vraagt tegenwoordig aan alle examenkandidaten hoe men zich heeft voorbereid. Het moet vrij eenvoudig zijn om in deze vragenlijst exact te achterhalen welke leermiddelen, welke cursus en welke opleider. Maak deze cijfers jaarlijks openbaar, gecombineerd met het slagingspercentage dat daar bij hoort. En als er negatieve uitschieters tussen zitten dan zou men bijvoorbeeld elke 3 maanden een signaal kunnen afgeven aan de betreffende opleider, uitgever of vaarschool. Zodat deze ruim de kans krijgen zaken te verbeteren.
Daarnaast kunnen de opleiders en vaarscholen elkaar controleren door middel van een erkenning of certificering. Er zijn momenteel in Nederland vier organisaties van opleiders actief. Ten eerste is er de Commissie Watersport Opleidingen (CWO) dat een erkenning van vaarscholen met overwegend praktijkopleidingen kent. Dan is er binnen de Hiswa branche-organisatie een club van Hiswa vaarscholen, waarbij zowel praktijk- als theorie-opleidingen zijn aangesloten. En dan zijn er nog twee verenigingen van opleiders: Univaer en Viok. Ik denk dat het de kwaliteit van de opleidingen ten goede komt als deze clubs gezamenlijk tot een vorm van erkenning of certificering van opleiders en scholen komen. Ik ben er van overtuigd dat beide acties zullen bijdragen aan een stijgende interesse bij watersporters om zich verder te bekwamen.
Reageren of meediscussiëren kan door op dit artikel te reageren ...
Ik persoonlijk denk dat een keurmerk weinig zegt. Nederland zit vol met keurmerken waar mensen niet naar kijken. Slechts een enkeling kijkt naar een keurmerk indien men een cursus wil volgen. ( heeft u bijvoorbeeld gekeken of uw instructeur BHV een keurmerk heeft = voorbeeld) Een keurmerk voor vaarbewijsopleiders wordt wel erg gemakkelijk verondersteld. Didaktische en pedagogische vaardigheden zullen gemeten moeten worden door bevoegde en bekwame mensen. Ook het voorstel om gegevens van de Vamex te gebruiken kent veel haken en ogen. Wat wil men vergelijken? Een eendaagse cursus met een meerdaagse cursus? Online of zelfstudie, en zo ja zelfstudie, met welke methode. In het kader van evidence based research, moeten er heel veel factoren worden bekeken alvorens een conclusie te trekken. Conclusies die niet door leken, maar wetenschappers zullen moeten worden onderbouwd. Alleen vragen waar men een cursus heeft gevolgd is absoluut geen maatstaf. Sociale, economische achtergrond, opleidingsniveau, pre-kennis en ervaring, wel of niet "op het water opgegroeid", regio waar men vaart ( onderzoek heeft aangetoond dat bijvoorbeeld zeilers gemiddeld genomen hoger opgeleid zijn dan motorboot vaarders), motivatie en nog vele andere factoren bepalen een goede uitkomst voor een onderzoek. Ik vrees dat als men een keurmerk wil uitdelen, het vooral een papieren tijger zal zijn waarbij vaarbewijs opleiders voornamelijk meer kosten zullen maken, en die vervolgens doorberekend worden aan de cursist. Overigens sluit een keurmerk 'beunhazen' niet uit. Tenzij het een door de overheid gecontroleerde opleidingsafdeling wordt, zoals een echte school. Zolang de overheid de bizarre indeling van vaarbewijzen hanteert, zal de watersporter die niet plichtig is, niet snel zijn vaarbewijs halen. Iemand die op een maasplas een waterscooter bestuurt, moet ook kardinalen leren, SRKGT (niet meer), accuspanningen etc. Terwijl juist voor hen hele andere zaken van belang zouden kunnen zijn. Ook de starre houding van Vamex mbt openbaarheid van examens, de constante aanpassingen in het curriculum en de niet uniforme normering in Europa zorgen ervoor dat de Nederlandse watersporter niet enthousiast wordt over het klein vaarbewijs. Ook ontgaat sommigen de logica om wel een schip van 20 ton en 14,99 meter te mogen besturen, maar het rubberbootje met 4 pk niet. Ik ben dus van mening dat het vaarbewijs zelf in Nederland, en haar instanties van binnen uit zullen moeten veranderen, in plaats van een nutteloos keurmerk te verzinnen in een branche waarbij minimaal 4 opleiders-organisaties het al niet eens kunnen worden en enkel vanwege financiële belangen zichzelf intact houden.
BeantwoordenVerwijderenIk heb zelf meer dan 30 jaar vaarbewijs cursussen gegeven zonder keurmerk en het slagingspercentage lag altijd boven de 75 %. Wie niet slaagde gaf meestal toe het aan zich zelf te danken te hebben. Ik heb ook cursisten bijgespijkerd die wel bij een vaarschool met keurmerk les hadden gehad. Die gaven aan dat ze zich daar niet op hun plek voelden. Het is echt van belang dat men zich goed voelt bij een cursus, met of zonder keurmerk. Het is te hopen dat net zo als vroeger het weer rustig op de vaarbewijsmarkt wordt. De vele veranderingen doen het hele gebeuren geen goed, Dus moet de Vamex een programma samenstellen waar je jaren mee uit de voeten kan.
BeantwoordenVerwijderenMet veel belangstelling uw artikel gelezen. Echter (hier in België),kan je niet zomaar een vaarschool in het leven roepen. U moet erkend worden door één van de 9 Federatie's die goedgekeurd zijn door onze Minister van Mobiliteit. (Federale Overheids Dienst ) Eens erkend, kunt u pas "daarna" aan de slag als vaarschool... En inderdaad, we treffen reeds de nodige voorbereidingen ivm een lastenboek voor de nieuwe komende wetgeving "vaarbewijzen België". Ik ben instructeur bij een vaarschool in België en heb ook extra examen TKN en Vaarbewijs 2 afgelegd bij jullie in Nl. Het is inderdaad een spijtige zaak (volgens mijn bescheiden mening) dat iemand die de kantoren van Vamex verlaat, direct zijn pasje ontvangt en op een speedboot van 380 PK kan starten ? Dit is voor ons in België onbegrijpbaar. Hier moet men min.12 uur praktijkervaring voorleggen of 6 uur met erkende vaarschool.
VerwijderenEr is inderdaad nog werk aan de winkel in Nl ?
Groeten. J. (België)