Alle schepen langer dan 20 meter moeten eind 2018 beschikken over een certificaat om op de Nederlandse binnenwateren te mogen varen. Dat geldt ook voor pleziervaartuigen, zelfs als zij bestemd zijn voor het varen op zee. Helaas zitten de regels hierover wat ingewikkeld in elkaar. In het kort komt het er op neer dat er in Europees verband is afgesproken dat schepen aan bepaalde eisen moeten voldoen. Voor nieuwe pleziervaartuigen is dat te zien aan het zogenaamde CE keurmerk. Echter ook schepen die al bestaan moeten aan bepaalde eisen voldoen. Een bestaand schip kan tot eind 2018 een beroep doen op een overgangsregeling en hoeft dan niet aan de huidige eisen te voldoen. De certificerende instelling heeft dan de mogelijkheid om op punten van de eisen af te wijken als die afwijking geen gevaar voor schip en opvarenden hoeft op te leveren.
In de zeevaart is het al langer verplicht dat een schip een certificaat moet hebben, maar op zee zijn de meeste pleziervaartuigen daarvan vrijgesteld. Wat overigens niet wil zeggen dat zij daarmee niet aan bepaalde eisen moeten voldoen, maar ze hoeven dus geen certificaat te hebben. Voor de binnenwateren is bepaald dat elk schip langer dan 20 meter straks een certificaat moet hebben. Dus ook pleziervaartuigen. In de meeste gevallen zal dat het Certificaat van Onderzoek of CvO zijn. Een en ander ligt vast in de Binnenvaartwet en de daarbij behorende regels in het Binnenvaartbesluit en de Binnenvaartregeling.
Veel mensen denken dat zeevarende pleziervaartuigen hiervan vrijgesteld zijn. Dat is echter beslist niet zo. Het is in Nederland namelijk onmogelijk om niet op een binnenwater te varen. Zodra u de haven van Scheveningen in of bijvoorbeeld de Waddenzee op vaart, vaart u op binnenwater en geldt dus de Binnenvaartwet. En die zegt simpelweg dat elk schip voorzien moet zijn van een certificaat. Een zeeschip moet op het binnenwater dus ook voorzien zijn van een certificaat. En daar zit hem de clou. Zeeschepen in de beroepsvaart hebben allen een relevant certificaat en zijn vaak onder keur van bijvoorbeeld Lloyds gebouwd. Een modern groot pleziervaartuig (superjacht) zal ook onder keur zijn gebouwd. Een ouder pleziervaartuig (veelal een voormalig beroepsvaartuig) kan echter geen certificaat als zeegaand pleziervaartuig krijgen, omdat de Nederlandse instanties dat eigenlijk niet kennen. En omdat de eisen voor de zeegaande beroepsvaart streng zijn kan een pleziervaartuig cq. een historisch vaartuig daar niet of nauwelijks aan voldoen. Ook zeegaande pleziervaartuigen langer dan 20 meter rest daardoor eigenlijk niets anders dan ook het CvO te behalen. Het is mogelijk om daarbij een aantekening voor zeevaart te krijgen. De eisen worden daarmee niet strenger, maar u mag dan wel de zee op.
Ook op veel Europese wateren die in open verbinding staan met de open zee wordt geëist dat een schip een certificaat heeft. Een CvO met een zeevaart aantekening is dan het juiste document. Het maakt overigens dus niet uit welk certificaat uw schip straks heeft, zolang dit maar een geldig certificaat is van het land onder welke vlag u vaart. Veel historische schepen onder Nederlandse vlag worden bedrijfsmatig in de chartervaart ingezet. Omdat zij bedrijfsmatig varen vallen zij niet onder de regels als pleziervaartuig.
Bovenstaande is een erg korte samenvatting van deze complexe regelgeving en dat in mijn eigen woorden. Heeft u een vaartuig langer dan 20 meter dan moet u eind 2018 een certificaat hebben voor dit schip en bent u dus verplicht om u in de regels te verdiepen en goed advies in te winnen. Het risico is dat u straks zit met een schip waarmee u in Europese wateren niet meer mag varen en dat daarmee dan ook onverkoopbaar is. En als uw schip niet meer mag varen is de consequentie straks ook dat u als niet varend schip als bouwwerk wordt gezien en ineens aan heel andere regels moet voldoen als u aan boord wilt wonen.
De genoemde ontheffing voor bestaande schepen om niet aan alle nieuwe eisen te voldoen is in de huidige regels overigens eindig. Ergens in 2035 vervalt die uitzondering. Wat daarna komt is nog niet bekend. Wel gloort er een klein beetje licht. Nog niet alle regels voor pleziervaartuigen en vooral historische vaartuigen zijn ingevuld. Dat wordt aan gewerkt en ook aan het gehele stelsel van regels wordt gewerkt. Naar mijn mening moeten belangenbehartigers in alle Europese landen een vuist maken en er voor zorgen dat de huidige regels sterk vereenvoudigd worden en dat ook duidelijk wordt wat de situatie na 2035 zal zijn. Het gaat hier immers om het behoud van een stuk gezamenlijk erfgoed en het kost al genoeg geld om dat in de vaart te houden.
Prima dat je in de vaarwijzer wat hebt geschreven over het CvO voor zeegaande pleziervaartuigen.
BeantwoordenVerwijderenJe schrijft dat alle schepen langer dan 20 m eind 2018 voorzien moeten zijn van een CvO, dus ook pleziervaartuigen.
Voor pleziervaartuigen is dat door de invoering van de Binnenvaartwet nieuw, overigens ook voor alle drijvende werktuigen (ongeacht de lengte).
Maar drijvende werktuigen is niet echt de doelgroep van de Vaarwijzer.
Wat niet in je informatie staat is dat schepen met een lengte van minder dan 20 m maar waarvan het product van de lengte over de stevens x de breedte van de romp (berghouten tellen niet mee) x de diepgang van de romp (kiel, hak en andere uitsteeksels tellen niet mee) 100 m3 of meer is ook CvO plichtig zijn. Dat staat in het Binnenvaartbesluit Hoofdstuk 3, artikel 6, lid b.
Veel pleziervaart sleepboten en kotters met een lengte van minder dan 20 m zijn door hun diepgang daardoor toch CvO plichtig.
Misschien kan je dit in een volgende vaarwijzer nog als aanvulling plaatsen.
Wat betreft de lengte, in BVB art. 6, lid a, staat “een lengte van tenminste 20 m”. Een schip met een lengte over de stevens van precies 20 m is dus CvO plichtig.
In jouw nieuwsbrief staat “langer dan 20 m”, dan zou een schip met een lengte van precies 20 m niet CvO plichtig zijn.
Ik denk overigens dat de eigenaar van een pleziervaartuig met een lengte van 20 m of net daarboven zal proberen de lengte over de stevens te verkorten tot net onder de 20 m.