Een verhaal over zeilersgeluk tijdens de Corona tijd. Naast tegenslag, die veel zeilers hebben ondervonden het afgelopen jaar, kan je ook geluk hebben, als je maar op onderzoek uitgaat.
Een vooruitziende blik.
Geluk! Dat geldt voor ons. De Corona crisis heeft veel ellende veroorzaakt voor cruisers. Voorbeelden daarvan waren al te lezen op verschillende zeilplatforms. In onze directe omgeving zagen we ze ook. Onze US-vrienden gingen in februari 2020 ‘even’ naar huis, maar konden nooit meer terug naar hun boot die vlak bij Sydney ligt. Zweedse vrienden ging thuis kerst 2020 vieren en kunnen ook nog steeds niet terug in Australië. Triest!
Wat hebben wij dan toch een geluk gehad. Een jaar geleden waren we met onze boot, Jonas, in Australië en nu varen we op de Middellandse zee. Dat heet geluk! En dat gebeurde niet zomaar. In augustus 2018 waren we op onze wereldreis in Tonga aangekomen.
We ontmoetten er Duitse cruisers die vertelden dat ze hun boot op transport (naar Europa) gingen zetten in Sydney. Dat leek ons ook wel wat. We overwogen al een poosje de verschillende opties om naar Europa terug te varen. Via Zuid-Afrika leek ons te pittig en via de Rode Zee leek niet echt veilig.
Het verste punt, Australie
Eind 2019 kwamen we in Sydney aan en vierden met een grote groep zeilvrienden Kerst en de jaarwisseling. Echt een geweldige belevenis, een kers op de taart, na al het moois dat we tijdens onze geweldige reis over de oceanen hadden meegemaakt.
Toen werd het tijd voor het geplande transport. Met een campervan waren we door Tasmanie gereist, we hadden gewandeld bij Ayers Rock en in de Blue Mountains, nu werd het echt tijd om afscheid te nemen van Australie.
Terug in Europa
We meldden ons bij de marina, lieten daar onze bagage achter en liepen naar de loswal waar de Minervagracht was afgemeerd. Ik belde met de contactpersoon die vroeg waar wij waren. Nou, vlak bij het schip dus! Kom dan maar aan boord, zei hij. We konden onze oren niet geloven. Geen gedoe met moeilijke Covid regels. We klommen aan boord en daar stond Jonas, nog vastgelast aan het dek. Via een ladder van de crew klommen we omhoog en konden ons schip vaarklaar maken. Wat heerlijk om weer aan boord te zijn.
Na een uurtje werden we naar beneden geroepen want Jonas was aan de beurt voor de lancering. We stapten over op Jonas en de motor deed het gelukkig meteen zodat we met een rustig gangetje naar de jachthaven konden tuffen. Dat was een prima quarantaine plek. We konden naar de supermarkt en zelfs nog een keer eten bij de Chinees. Na een week was de boot zeilklaar en voeren we in 4 dagen naar Nederland.
Vertrek naar de Middelandse Zee
Vertraging
Toen ging de grens tussen Portugal en Spanje dicht. We mochten zelfs niet meer langs de Algarve kust varen. Het havenkantoor had ons gezegd dat de enige manier om te mogen vertrekken was, als je kon laten zien dat je in een Spaanse haven geaccepteerd was. De haven van La Linea, ruim 150 mijl verderop, was een mooie keuze en al snel hadden we bericht dat we welkom waren.
We mochten dus weg en na een nachtje doorzeilen, waren we de straat van Gibraltar door en maakten we vast in La Linea. Vandaar uit was er geen probleem meer. De Spaanse havens ontvingen ons vriendelijk en we konden zelfs genieten van zonnige terrasjes.
Tot slot
Wie zijn wij?
Wij zijn Jakob Brederveld en Hanny Vlaskamp, die na hun pensioen het hun ketch, Jonas, een wereldreis zijn begonnen, zonder een gedetaillerd plan. We hebben ons laten sturen door ervaringen van anderen en tips van vrienden.
We hebben samen bijna 25.000 zeemijlen afgelegd en hopen nog een aantal jaren hier te kunnen rondvaren.